sunnudagur, apríl 04, 2004
Það er undarlegt hvað fólki hættir til að verða háð ýmsum hlutum. Flestir vina minna eða fjölskyldumeðlima eru háðir einhverju. Sjónvarpi, sígarettum, áfengi, mat, gosdrykkjum og svo mætti lengi telja. Dr. Phil segir að fíkn sé táknmynd fyrir einhvern skort í þínu lífi.. ef þú ert háð sjónvarpinu þá er eitthvað sem vantar í þitt líf.
Ég mundi ekki segja að ég sé háð sjónvarpi þótt að mér finnist Glæstar Vonir og Nágrannar skemmtilegir, ekki heldur áfengi, sígarettum né mat þótt mér finnist gaman að djamma og gott að borða. Hinsvegar er ég ansi hrædd um að ég sé orðin háð svarta gullinu, eða öðru nafni kaffi. Fyrir langalöngu lýsti ég því fjálglega yfir að þessi drykkur væri viðbjóður og að hann færi aldrei inn fyrir mínar varir en í seinni tíð hef ég þurft að taka þessar yfirlýsingar mínar aftur og stúta núna minnst 6 bollum á dag... og í þessum "brjáluðu" (eða þannig) ritgerðar og lærdómssesíonum mínum núna þá drekk ég það bara stanslaust. Kannski ætti ég að tala við Landsspítalann og fá þetta bara beint í æð? Nú veit ég ekki hvort Dr.Phil hefur rétt fyrir sér eða ekki en mig langar sko ekkert að hætta að drekka þennan eðaldrykk, vöntun smöntun -þetta er bara lúxus!
