Gömlu karlarnir og ég.
Sem húsfreyjan á sjálfum Þjóðveldisbænum hef ég yfir að ráða einkar glæsilegri svefndyngju. Dyngja sú er fullbúin með sameiginlegri setustofu en aðilar þeir er þangað fjölmenna eru í nokkuð ólíkum aldurs- og kynjahóp en téð húsfreyja. Allt eru þetta hinir mestu sóma- og herramenn og hafa mörg áhugamál, blöðin eru lesin af kappi, dæst, kaffi drukkið i lítravís semog horft á hvern einn og einasta frétta- menningar- viðræðu- og sérstaklega íþróttaviðburð sem fjölmiðlar bjóða upp á. Það er að segja áður en húsfreyjan flutti til þeirra. Verandi þeir sjentilmenni sem þeir eru, hafa þessi sómamenn látið mig um yfirráðin yfir fjarstýringunni þegar mér þóknast að heiðra þá með nærveru minni og ég hef í staðinn kynnt þá fyrir ýmsum nýjum hlutum. Nágrannar eru orðnir hádegishefð og Simpson kvöldhefð en um tilvist þeirra var ekki áður vitað (Grannar eru reyndar að verða nokkuð vinsælir..). Í kvöld bauð ég upp á spennandi dagskrá: Hálandahöfðinginn, The Apprentice og svo rúsínan í pylsuendanum MileHigh. Lauslátar, ljóshærðar og drykkfeldar flugfreyjur/flugmenn eru klassa sónvarpsefni hvort sem þú er menningarlegur, íþróttasinnaður karlmaður á sextugsaldri eða kvennkyns háskólarotta.