Lífið er plokkfiskur...
minnir mig að standi í Sölku Völku. Ef Laxness hafði rétt fyrir sér þá er lífið ömurlegt því ég hata plokkfisk. Ég vil að lífið sé hamborgarahryggur eða djúsí Eldsmiðjupitsa. En það er ekkert endilega eitt og hið sama, viljinn og veruleikinn. Staðreyndin er auðvitað sú að hlutirnir eru aldrei eins og þeir birtast okkur i bíómyndum eða skáldsögum. Fólk gerir ekkert réttu hlutina heldur er það annaðhvort eigingjarnt eða fáfrótt. Eins enda ekkert allt vel og oftast nær koma réttir hlutir á vitlausum tíma eða vitlausir hlutir á réttum tíma. Sennilegast er lífið miklu meira í átt við plokkfisk en gljáandi og hunangssmurðan hamborgarahrygg. Grátt og leðjukennt en ef þú ert heppinn finnurðu kannski laukbita eða smjörklípu innan um slorið.