Tíminn líður hratt á gervihnattaöld.
Pálmi, Helga og Eiríkur, þau vissu þetta allt. Mér líður eins og tíminn þjóti óðfluga framhjá svefnherbergisglugganum mínum meðan ég er önnum kafin við að dorma eða horfa á sjónvarpið. Síðan hvenær fóru dagarnir að líða svona hratt? Mér finnst ég ekki koma neinu í verk og deginum líkur eiginlega áður en hann hefst. Hvar er lived fru Stella? Hvar er veskan mín? Á fólk á mínum háa (hóst)aldri ekki að vera búið að afreka eitthvað í lífinu? Þ.e. annað en að flytja úr foreldrahúsum. Hvar er ódauðlega tónsmíðin mín, klassíska ritverkið, fræðigreinin sem gerbylltir fræðimennskuheiminum eins og hann leggur sig? Nú, eða bara gríðarlega dramatíska ástarævintýrið sem endar í trategíu? Er lífið raunverulega bara bein og grá lína og öll þessi ritverk, kvikmyndir og ímyndir bara ljót lygi sem gera okkur gráa meðalmanninn óánægðan með okkur sjálf og okkar gerilsneydda líf? Ætluð til að auka sölu bóka, kvikmynda, fatnaðar og snyrtivara til að gæða líf okkar smá ævintýraljóma, þótt falskur sé? Eða er það kannski ég sem er bara grá innan um allt litríka fólkið, allt fólkið sem er svo mikið, gerir svo mikið og lifir svo mikið? Nei bara pæling..