laugardagur, júlí 30, 2005
Jæja, ég lofaði víst færslu. Sit hérna í Lazy boy-inum og slafra í mig frönskum og kóki til að reyna að drepa þynnkuskrímslið sem öskrar innra með mér. Mini-djammið í gær varð auðvitað ekkert mini heldur mega. Líðanin í morgun var heldur ekki upp á það allra besta get ég sagt ykkur. Hélt ég mundi æla þegar strákarnir fóru að sjóða egg í morgunmat og skola niður með kaffi og rauðvíni -hvað er það?! Sat nú bara skjálfandi við matarborðið, með Alka Seltser í glasi, og horfði með hryllingu á þessar aðfarir. En núna er það bjútí-blundur og svo deit við Gael í kvöld á Kaffibarnum.
sunnudagur, júlí 10, 2005
Örlögin bönkuðu á dyrnar í partýinu í gær. Strákarnir sáu víst til spænska sjarmörsins, Hollywoodleikarans og töffarans Gael Garcia Bernal á kaffibarnum á föstudaginn. Var drengurinn í góðum gír og búist við honum þangað aftur. Þrátt fyrir að strákarnir hafi fullvissað okkur um að leikarinn væri ekki nema í hæsta lagi 150 cm á hæð, pervisinn og ófélegur varð ekki tauti við okkur kvennfólkið komið. Á Kaffibarinn skyldi haldið og Gael Garcia fundinn. Hann á nefnilega sjö sálufélaga hér á Íslandi, hann bara veit það ekki ennþá. Við Ausa stoppuðum fyrst á Ölstofunni til að útfæra hernaðaráætlunina, æfa spænskuna og búa okkur undir stund hinnar einu sönnu ástar. Hálftíma síðar voru á Kaffibarnum fjöldamargar yngismeyjar með tindrandi augu og blíða von í brjósti. Var þó ljóst að til harkalegra slagsmála gæti komið þegar hinn eftirsótti karlmaður birtist á svæðinu. Sem hlýtur að vera ástæðan fyrir því að hann kom ekki eftir allt saman. Hann er greinilega ekki bara bráðhuggulegur heldur líka svo tillitssamur að vilja ekki stofna til áfloga. En við sálufélagarnir sjö vorum alveg sáttar þar sem enginn fær örlög sín umflúin, hann kemur bara næst.
miðvikudagur, júlí 06, 2005
Jæja ég á svosem enga "helgarþrumu" líkt og sumir en það verður engu að síður þrumustuð um helgina. Ég er nebblega í óvæntu hálf-helgarfríi og ætla að þessvegna að gera eitthvað eðal skemmtilegt á laugardagskvöld og ég get bara ekki beðið. Sumrin á Íslandi eru yndisleg, ekki bara nóttin sem verður björt heldur verður maður bjartur á sálinni líka. Hlakka ótrúlega til að gera venjulegustu hluti, hlakka ótrúlega til helgarinnar og bara til alls sem sumarið færir mér og öðrum.
Hvílík svívirða er ekki í gangi meðal ráðamanna Stúdentagarðanna. Ég var að enda við að staðfesta umsóknina og eftir 7 mánuði á biðlista hef ég ekki komist framar í röðina, ó nei, heldur hef ég fallið um næstum hundrað sæti á fyrri valkostinum mínum en þar er ég núna númer 237 og staðið í stað á þeim síðari. Þetta finnst mér dularfullt enda var ég komin mun framar síðast þegar ég staðfesti. Eitthvert leiðinda sveita- og útlendingapakk er greinilega að sparka aumingja litla borgarbarninu af biðlistanum á skítugum skónum. Með þessu áframhaldi kemst ég inn á garðana um svipað leiti og ég held upp á 10 ára útskriftarafmælið. Mikið öfunda ég fólk í eigin húsnæði og mikið er ég að spá í að fara bara út í okur-leigumarkaðinn næsta haust.
sunnudagur, júlí 03, 2005
Oj hvað ég er þunn. Skrópaði í fjölskylduboði. Held ég sé að deyja.