Letilegasta bloggið í bænum
Ég hef fengið þó nokkrar kvartanir yfir lélegri bloggframistöðu nýverið. Ástæðan er eiginlega bara sú að ég hef hvorutveggja verið rosalega bissí og rosalega andlaus (a.m.k. hvað bloggið varðar). En nú skal ég reyna að taka mig á, ég lofa. Ég var víst að væla yfir atvinnuleysi í síðasta pósti.. útlitið hefur skánað en mér hafa borist nokkur atvinnutilboð og ég hef farið í einhver viðtöl. Lítur semsagt ekki út fyrir að ég verði atvinnulaus í sumar. Næstum því vonbrigði. Hefði getað verið heavy næs að flatmaga á austurvelli með hinum rónunum í sumarsólinni.

Atvinnulaus á Austurvelli?
Líferni rónans og bótamannsins er það sem við mér blasir. Ég er að drepast úr stressi að vera ekki komin með vinnu/sumarvinnu í mars og get ekki einbeitt mér að námslokum og lokaritgerðarskrifum sökum panikksins um að ég fari bara á bætur. Ég geri nú ekki miklar kröfur.. sæmileg laun (250+), ögrandi og skemmtilegt starfssvið, góð fríðindi, gott samstarfsfólk og allrahanda töffaraheit. Þetta er allt og sumt. Væri ekki verra ef háskólamenntunin mín (BA próf í sagnfræði) gæti nýst í starf. Þó ekki krafa. Endilega sendið mér atvinnutilboð í pósti.

Einkavæðing vatnsins.
Önnur umræða hinna svokölluðu "Vatnalaga" stendur nú yfir á Alþingi. Vek athygli ykkar á því að nú er verið að gera nýtingarrétt einkaaðila á vatni mun rýmri ef þessi nýju lög verða samþykkt. Nú eru þessi nýju lög bara skref í átt til einkavæðingar en Valgerður Sverrisdóttir vill meina að það hafi áður verið tekið í reynd þótt lög hafi ekki breyst. En mikið finnst mér rosaleg einkavæðingarlykt af þessu. Og hvergi í öllum heiminum hefur það gefist vel að einkavæða vatn. Það hefur undantekningalaust gefist illa og bara stórir fyrirtækjahringir sem hafa grætt. Ríkin hafa meira að segja tapað stórt á þessu máli. Ætli mönnum finnist næst sniðugt að einkavæða loftið? Það er allavega svakaleg gróðalind og í svipuðum flokki og vatn. Buy it or die?

Tíminn líður hratt á gervihnattaöld.
Pálmi, Helga og Eiríkur, þau vissu þetta allt. Mér líður eins og tíminn þjóti óðfluga framhjá svefnherbergisglugganum mínum meðan ég er önnum kafin við að dorma eða horfa á sjónvarpið. Síðan hvenær fóru dagarnir að líða svona hratt? Mér finnst ég ekki koma neinu í verk og deginum líkur eiginlega áður en hann hefst. Hvar er lived fru Stella? Hvar er veskan mín? Á fólk á mínum háa (hóst)aldri ekki að vera búið að afreka eitthvað í lífinu? Þ.e. annað en að flytja úr foreldrahúsum. Hvar er ódauðlega tónsmíðin mín, klassíska ritverkið, fræðigreinin sem gerbylltir fræðimennskuheiminum eins og hann leggur sig? Nú, eða bara gríðarlega dramatíska ástarævintýrið sem endar í trategíu? Er lífið raunverulega bara bein og grá lína og öll þessi ritverk, kvikmyndir og ímyndir bara ljót lygi sem gera okkur gráa meðalmanninn óánægðan með okkur sjálf og okkar gerilsneydda líf? Ætluð til að auka sölu bóka, kvikmynda, fatnaðar og snyrtivara til að gæða líf okkar smá ævintýraljóma, þótt falskur sé? Eða er það kannski ég sem er bara grá innan um allt litríka fólkið, allt fólkið sem er svo mikið, gerir svo mikið og lifir svo mikið? Nei bara pæling..